آرنج تنیس‌بازان به تورم تاندون‌ها اطلاق میشود که باعث درد آرنج و بازو میشود. این تاندون‌ها بخشی از بافت محکم هستند که عضلات قسمت پایین بازو را به استخوان متصل می‌کنند. علیرغم نامش، ممکن است حتی اگر تاکنون تنیس بازی را نزدیک نبوده باشید، این مشکل برای شما رخ دهد و هرگونه فعالیت تکراری که شامل گرفتن مکرر و قوی دست باشد، به ویژه اگر از شست و دو انگشتان بعدی استفاده کنید، ممکن است باعث بروز آرنج تنیس‌بازان شود. وقتی افراد به دلیل درد آرنج به پزشک مراجعه می‌کنند، علت رایج مشکلشان آرنج تنیس‌بازان است. باید گفت که بهترین روش درمان آرنج تنیس‌بازان، بلوک عصبی است که باید توسط پزشک ماهر و با تجربه انجام شود.
دلایل آرنج تنیس بازان
آرنج تنیس بازان، نوعی آسیب دراثر استفاده ی بیش از حد و کشیدگی عضلات است. آرنج تنیس بازان معمولاً با گذرزمان به وجودمی آید. دلیل آن، انقباضات مکرر عضلات ساعد است که از آنها برای صاف کردن و بالاآوردن دست و مچ استفاده می شود. حرکات مکرر و فشار به بافت، ممکن است باعث پارگی های جزئی در تاندون هایی شود که عضلات ساعد را به برجستگی استخوانی قسمت بیرونی آرنج متصل می کنند.
همانطور که از نام آن مشخصاست، تنیس بازی کردن، به خصوص ضربات بدون تکنیک، یکی از دلایل آرنج تنیس بازان است. آرنج تنیس بازان ممکن است درصورت انجام ورزش های زیر رخ دهد:
- تنیس
- راکتبال
- اسکواش
- شمشیربازی
- وزنه برداری
- شنا
همچنین ممکن است در افرادی رخ دهد که مشاغل و تفریحاتی دارند که نیازمند حرکات مکرر بازو یا دردستگرفتن است؛ مانند:
- نجاری
- تایپ
- نقاشی
- کار با شنکش
- کار با قیچی
- بافتنی کردن
- کار با ابزار لولهکشی
- کار با پیچگوشتی
- بریدن مواد غذایی، مخصوصاً گوشت
- کار مکرر با ماوس
- باغبانی
- بنایی
گاهی اوقات دلیل مشخصی ندارد.
علائم آرنج تنیس بازان
رایج ترین علامت آرنج تنیس بازان، درد مداوم قسمت بیرونی بازو و دقیقاً پایین قسمتی که آرنج خم می شود، است. همچنین ممکن است درد در کل دست تا مچ نیز احساس شود. علائم آرنج تنیس بازان شامل حساسیت قسمت برجستگی استخوانی بیرون آرنج است. این برجستگی، محل اتصال تاندون ها به استخوان است. همچنین ممکن است درد تا بازو یا پایین دست نیز کشیده شود. اگرچه آرنج آسیب دیده است، ممکن است در زمان کارکردن با دست نیز درد داشته باشید. علائم، آرام آرام بیشتر می شود و بعد از چندهفته یا چندماه، درد بدتر می شود. علائم آرنج تنیس بازان عبارتند از:
- سوزش یا درد قسمت بیرونی آرنج که تا مچ نیز کشیده می شود (ممکن است شب ها بدتر شود).
- درد در زمان چرخاندن یا خم کردن بازو (مثلاً چرخاندن کلید در قفل یا بازکردن در شیشه).
- درد ناشی از آرنج تنیس بازان، شروع تدریجی دارد اما گاهی نیز ممکن است ناگهانی رخ دهد. درد آن نیز متفاوتخواهدبود و میتواند خیلی خفیف تا شدید و بسیارشدید باشد.
- خشکی یا درد در زمان صافکردن بازو.
- تورم مفصل آرنج که نسبت به لمس حساس است.
- توانایی کم برای دردست گرفتن و نگهداشتن وسایلی مانند: راکت، آچار و خودکار یا گرفتن دست کسی.
آرنج تنیس بازان در موارد زیر باعث درد شدید می شود:
- بلندکردن اجسام
- مشتزدن یا گرفتن وسایلی مانند راکت تنیس
- بازکردن در یا دست دادن
- بالاآوردن دست یا بازکردن مچ
- نگهداشتن فنجان قهوه
آرنج تنیس بازان همانند مشکل دیگری است که آرنج گلف بازان نامیده می شود و تاندون های قسمت داخلی آرنج را درگیر می کند.
تشخیص آرنج تنیس بازان
پزشک شما، برای بررسی خشکی، تورم و درد مفصل آرنج، شما را معاینهمیکند. او از شما می خواهد تا بازو، مچ و آرنجتان را خم و راست کنید تا ببیند کی درد دارید. همچنین ممکن است پزشکتان بپرسد که چه کارهایی باعث درد می شود و ماهیت درد چگونه است و محل درد کجاست. برای تشخیص، ممکن است یک یا چند مورد از موارد زیر برای شما تجویزشود:
- اشعه ی ایکس برای رد کردن مشکلات جدی مانند آرتروز یا شکستگی استخوان یا آسیب مفصل آرنج؛ اما تصویربرداری خیلی کم لازم است.
- آزمایشات تصویری، ازجمله: اولتراسوند، تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI) یا توموگرافی کامپیوتری یا سی تی اسکن (CT)، نسبت به اشعه ی ایکس تصاویری دقیق تر و شامل بافت نرم، عضلات و تاندون های داخل بازو فراهم می کنند. این موارد درصورت عدم درمان مشکل با درمان های محافظه کارانه بعد از یک سال، انجام میشود.
- الکترومیوگرافی (EMG)، با اندازهگیری فعالیت الکتریکی عضله و عصب، گیرافتادگی عصب را تشخیصمیدهد.
یک راه ساده برای تشخیص آرنجتنیسبازان در خانه وجوددارد:
- پشت یک صندلی بایستید و دستانتان را بالای تکیه ی صندلی قرار دهید، به گونه ای که کف دستانتان رو به پایین و آرنجتان صاف باشد. سعی کنید صندلی را بلند کنید.
- اگر این کار باعث درد در قسمت بیرونی آرنج شود، احتمالاً نشانهی آرنجتنیسبازان است.
درمان آرنج تنیس بازان
آرنج تنیس بازان، خود به خود و با درمان کم، بهبود می یابد. بااینحال، درمان آن، ۱۸ ماه طول می کشد. روشهای غیرجراحی و جراحی معتبری وجوددارد که می تواند باعث تسریع بهبودی شود. درمان آرنج تنیس بازان، نیازمند اقدامات ساده و غیرجراحی است و خبر خوب این است که با صرف وقت، اکثر افراد بهخوبی درمان می شوند.
درمان های غیرجراحی
درمان آرنج تنیس‌بازان، در بسیاری از افراد، با استفاده از روشهای غیرجراحی و کم تهاجمی زیر، موثر خواهد بود:
- استراحت و تعدیل فعالیت‌ها: توقف یا کاهش فعالیت‌هایی که باعث بروز یا تشدید آرنج تنیس‌بازان میشود (ممکن است به مدت چند هفته)، اقدام اولیه و حیاتی در درمان است. توقف فعالیت، به تاندون‌های متضرر اجازه می‌دهد تا بهبود یابند. در صورت آرنجتنیسبازان شدید، تنیس‌بازان ممکن است از یخ، داروهای ضد التهابی، ماساژ لطیف بافت نرم، تمرینات کشش و اولتراسوند استفاده کنند.
- ماساژ و استفاده از یخ: این روش نیز به عضلات کمک می‌کند تا بهبود یابند. میتوانید یخ را روی آرنج قرار دهید تا تورم و درد کاهش یابد. توصیه متخصصان این است که این کار را هر ۳-۴ ساعت، به مدت ۲۰-۳۰ دقیقه و تا ۲-۳ روز یا تا کاهش درد، انجام دهید.
- بانداژ یا چسب زدن بازو: استفاده از بانداژ یا چسب زدن بازو، به بازگشت عضلات به حالت اولیه کمک کرده و فشار وارده بر ناحیه را کاهش می‌دهد. پزشک ممکن است توصیه کند تا به مدت ۲-۳ هفته از اسپلینت استفاده کنید تا حرکت آرنج محدود شود.
- بریس: شاید پزشک بگوید از بریس حمایتی متحرک استفاده کنید که بریس ضدفشار نامیدهمیشود. استفاده از بریس آرنجتنیسبازان (باندی که پشت عضله ی بازو و دقیقاً زیر آرنج قرارمی گیرد) میتواند فشار روی تاندون و عضله را کاهشدهد. در زمان استراحت یا خواب، میتوانید آن را دربیاورید. پزشک یا فیزیوتراپیست میتواند در انتخاب بهترین بریس یا اسپلینت، کمکتان کند.
- دارو: مصرف داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی (NSAIDs) مانند: ایبوپروفن (ادویل) و ناپروکسن (الیو)، تحت نظر پزشک، می تواند درد و تورم را کاهشدهد. بااینحال، ممکناست این داروها، عوارض جانبی مانند خونریزی و زخم داشتهباشد. فقط باید گاهی از آنها استفادهکنید؛ مگر اینکه پزشک توصیهی دیگری داشتهباشد. زیرا این داروها ممکن است باعث تأخیر در بهبودی شوند.
- فیزیوتراپی: انجام ورزش های کششی و تقویت عضلات شانه، بازو و شکم و همچنین روش های مختلف ماساژ یخ، گرما یا اولتراسوند، می تواند باعث بهترشدن کارکرد عضلات و تسریع روند بهبودی شود. این امر باعث کاهش انقبضات عضلات سفتکنندهی مچ در زمان حرکت شانه ها و بازو می شود. ممکن است پزشک توصیهکند که این ورزش ها را ۳-۵ مرتبه در روز، انجام دهید.
- بلاک عصبی یا تزریق استروئید: در برخی موارد پزشک کورتیزون (یک داروی ضدالتهابی قوی) را در قسمتی نزدیک به اپیکندیل جانبی، تزریقخواهدکرد. کرتیکواستروئید تزریقی، درد مفاصل و تورم و التهاب را موقتاً کاهشمیدهد. این تزریقات باید در محل درست انجامشود، و به همین دلیل است که پزشکان این کار را باکمک اولتراسوند انجام می دهند. بعد از تزریق استروئید، دست فرد باید استراحت کند و فرد نباید به آن فشارواردکند.
- شاکویوتراپی بیرونبدنی (ESWT): روشی است که با فرستادن شاکویو (امواج شوک) به آرنج، باعث تسریع بهبودی میشود. امواج صوتی میتوانند بافت اسکار را ازبینببرند و جریان خون ناحیهی آسیبدیده را تقویتکنند.
- تزریق پلاسمای سرشار از پلاکت (PRP): PRP شامل پروتئینهایی است که باعث کمک به بهبودی می شوند. در تزریق PRP، دکتر کمی از شما خون می گیرد و پلاکتها را از سلول های خونی دیگر جدا می کند. سپس پلاکت غلیظ را با کمک اولتراسوند، به ناحیه ی آسیب دیده، تزریقمیکند. این درمان مؤثر است اما هنوز تحت بررسی می باشد.
- تزریق سم بوتولینوم (بوتاکس)
- گرمادرمانی
- لیزردرمانی کمتوان
- کاردرمانی
- درمان نقاط ماشهای (تریگرپوینت)
همیشه باید درمان را مرحله به مرحله انجامدهید و فقط درصورت عدم توانایی یک روش در درمان علائم، به سراغ روش دیگری بروید. همچنین توجه داشته باشید که شروع علائم تا درمان آن در اکثر بیماران چند ماه طول می کشد. بهندرت درمان سریع صورت می گیرد.
این روشهای ذکر شده میتوانند در درمان آرنج تنیس‌بازان به طور مؤثری مورد استفاده قرار بگیرند. با این حال، همیشه توصیه میشود با پزشک خود مشورت کنید تا برنامه درمانی مناسب برای شرایط خاص شما تعیین شود.
جراحی
درصد کمی از افراد مبتلا به آرنجتنیسبازان، سرانجام باید با روش هایی مانند دبریدمان باز یا آرتروسکوپیک تاندون یا ترمیم تاندون، جراحی شوند. ۸۰-۹۵ درصد از بیماران بدون جراحی بهبود می یابند. درواقع، بیماران درصورت مؤثر نبودن درمان های محافظه کارانه بعد از ۶-۱۲ ماه، میتوانند جراحیشوند. جراحی آرنجتنیسبازان معمولاً سرپایی است و حدود ۲۰-۳۰ دقیقه زمانمیبرد.
در این جراحی، تاندون آسیب دیده در محل اتصالش به اپیکندیل جانبی، بریده می شود و بافت دارای اسکار یا متورم پیرامون تاندون، بریدهمیشود و در برخی موارد، قسمت رها شده ی تاندون، به بافت های نرم مجاور مجدداً وصل م ی شود. این عمل را میتوان با روش های زیر انجام داد:
- جراحی باز با استفاده از تیغ بیستوری (اسکالپل) و برش بزرگ
- جراحی آرتروسکوپیک با استفاده از دوربین و ابزار تخصصی برای انجام جراحی به کمک یک برش کوچک
- جراحی از راه پوست، که شامل برش کوچک است اما بدون دوربین انجام می شود.
دوران نقاهت ممکن است ۴-۶ ماه طولبکشد. هیچکدام از این سه روش، برتری نسبت به سایرین ندارد.
ورزش هایی برای آرنج تنیس بازان
ورزش کردن در صورت ابتلا به آرنج تنیس‌بازان، برای بازیابی قدرت عضلات و کاهش درد، بسیار ضروری است. در صورتی که درد وجود نداشته باشد، میتوانید با شروع حرکات کششی، ورزش روزانه خود را آغاز کنید. یکی از بخش‌های مهم در کنترل آرنج تنیس‌بازان، حرکات روزانه کششی و بلندکردنی می‌باشد. ورزشهای کششی و تقویت تدریجی، مانند استفاده از وزنه یا کش ورزشی، نیز مناسب هستند. این ورزش‌ها میتوانند منجر به توانایی در دستگیرفتن بدون درد و تقویت ساعد شوند. استفاده از دمبل در بسیاری از ورزش‌ها، میتواند بهبود وضعیت عضلات در افراد مبتلا به آرنج تنیس‌بازان را به دنبال داشته باشد. در ابتدا با دمبل‌های سبک شروع کنید و سختی را به تدریج افزایش دهید تا فقط بتوانید دمبل را به تعداد ۱۰ مرتبه بلند کنید. یکی از ورزشهای مؤثر برای درمان آرنج تنیس‌بازان، حرکت چرخش مچ با استفاده از میله صاف است. این حرکت را با یک وسیله باریک و بلند که میتوانید با دو دست نگهدارید، انجام دهید. بهتر است از وسیله‌ای استفاده کنید که انعطاف‌پذیری مناسبی داشته باشد و در عین حال مستحکم باشد. یک حوله لوله‌شده نیز میتواند مناسب باشد.
- وسیله را به حالت عمودی و جلوی سینهی خود نگهدارید.
- وسیله را با دو دست بگیرید و حالت دستانتان مثل هم باشد. مچهایتان باید کاملاً باز یا به عقب خم شده باشد.
- مچ دستی که مبتلا به آرنج تنیس بازان است را به داخل خم کنید.
- با نگهداشتن مچ در همان حالت، وسیله را بچرخانید تا افقی شود، مانند حالتی که فرمان دوچرخه را میگیرید. بازوانتان را در جلوی بدنتان به حالت کشیده نگه دارید.
- مچ دست سالم را هم مانند مچ دست آسیبدیده، بچرخانید.
- روزانه ۳ ست ۱۵ تکراری انجامدهید تا علائم رفع شود.
انجام آرام آرام این مراحل یک مسئله ی کلیدی است.
پیشگیری از آرنج تنیس بازان
برای کاهش خطر ابتلا به آرنجتنیسبازان، باید در طول ورزش، حواستان به روش انجام حرکات باشد. بهتراست که فشار را به جای اینکه فقط روی عضلات کوچکتر مچ و آرنج باشد، روی عضلات بزرگتر شانه و بازو هم قراردهید.
- در صورتی که درد دارید ورزش نکنید. درد، راه صحبت کردن بدن با شماست و شما باید گوشبدهید. ورزشکردن در زمان درد، ممکن است باعث آسیب به تاندون های شما و پارگی آنها شود.
- گرم کردن: گرم کردن پیش از ورزش هایی که نیازمند حرکات مکرر دست هستند، مانند تنیس یا اسکواش، ضروری است. عضلات دست را به آرامی بکشید تا آسیب نبیند.
- انتخاب لوازم مناسب: مثلاً راکت خشک یا دارای سیمهای شل، باعث کاهش فشار بر ساعد دست می شود.
- استفاده از لوازم سبک: راکتها یا لوازم ورزشی سبک، با دستههای بزرگتر، باعث کاهش فشار بر تاندون می شود. ورزش وزنه برداری را برای تقویت عضلات ساعد و مچ دست، انجامدهید. توپ تنیس خیس یا کهنه باعث افزایش فشار بر دست ها می شود.
- تقویت عضلات ساعد: این کار باعث حمایت از حرکات بازو شده و از ابتلا به آرنج تنیس بازان جلوگیری می کند.
- فیزیوتراپیست میتواند ورزشهای مؤثری برای تقویت عضلات خاص، ارائه دهد.
- از بریس آرنج (آرنجبند) استفاده کنید تا علائم بدتر نشود.
در چه صورت به پزشک مراجعه کنیم؟
پیش از شروع هرگونه درمان، علائم زیر را به پزشک اطلاع دهید:
- عدم توانایی حمل اشیاء یا استفاده از دست
- آرنجدردی که در زمان استراحت و در طول شب رخ می دهد.
- آرنجدردی که بیش از چندروز ادامه داشته باشد.
- عدم توانایی خم و راستکردن بازو
- تورم و کبودی زیاد در اطراف مفصل یا دست
- هرگونه علامت غیرعادی
درصورت عدم موفقیت درمانهای خانگی مثل استراحت، یخ و مصرف مسکنهای بدوننیاز به نسخه، در درمان آرنجدرد یا حساس بودن آن، به پزشک اطلاعدهید.
خلاصه
باوجوداینکه آرنجتنیسبازان مشکل دردناکی است، اما باید بدانید که تنها نیستید. این مشکل، مشکل رایجی است و اکثر افراد مبتلا، تاندونشان خوب شده و بهبود یافته اند.
سؤالات متداول
سریع ترین راه درمان آرنج تنیس بازان چیست؟
سریعترین راه درمان آرنج تنیس بازان، مصرف دارو و اقدامات مراقبتی، از جمله ورزش مناسب آرنج تنیس بازان برای تقویت عضلات است. سریعترین راه برای درمان آرنج تنیس بازان، مصرف دارو طبق توصیه ی پزشک و اقدامات مراقبتی مانند اصلاح سبک زندگی است.
آیا آرنج تنیس بازان قابل درمان است؟
آرنج تنیس بازان بدون درمان هم خوب م یشود. معمولاً آرنج تنیس بازان ۶ ماه تا ۲ سال طول می کشد و اکثر افراد (۹۰%)، در عرض یکسال، کاملاً بهبود می یابند. مهمترین کاری که باید انجام دهید، استراحت دادن به دست آسیب دیده و خودداری از انجام کاری که باعث آسیب شده است، می باشد.
آرنج تنیس بازان چگونه است؟
آرنج تنیس بازان به شکل درد در بیرون آرنج شروع می شود. این درد به مرور زمان بدتر شده و درد شدید و سوزشی می شود. در زمان چرخاندن، گرفتن یا بلند کردن اجسام، دردی از آرنج تا ساعد و پشت دست، کشیده می شود.
درصورتی که آرنج تنیس بازان درمان نشود چه خواهدشد؟
آرنج تنیس بازان به شکل درد در بیرون آرنج شروع می شود. این درد به مرور زمان بدتر شده و درد شدید و سوزشی می شود. در زمان چرخاندن، گرفتن یا بلند کردن اجسام، دردی از آرنج تا ساعد و پشت دست، کشیده می شود.
چرا آرنجتنیسبازان در شب دردناکتر است؟
در بسیاری از افراد، این درد صبح ها بسیار شدید است، زیرا خواب با بی تحرکی و افت فشارخون، باعث خشکی عضلات و تاندون ها می شود. این خشکی که در طول شب رخ می دهد، باعث درد شدید در زمان بیدارشدن از خواب و حرکتدادن دست می شود.
در صورت ابتلا به آرنج تنیس بازان، باید دستتان را چگونه نگهدارید؟
طرز خوابیدن، عامل تشدیدکننده ای است که باعث کندشدن بهبودی آسیب شدید شده و درد را شدیدتر می کند و در صورت ابتلا به آرنج تنیس بازان، پایین نگه داشتن دست در زمان خواب، توصیه می شود.
در صورت ابتلا به آرنج تنیس بازان، چگونه بخوابم؟
برای جلوگیری از واردشدن فشار به آرنج، در زمان بهبودی آرنج تنیس بازان، باید طاقباز بخوابید و سعی کنید دستانتان صاف و ریلکس و طبیعی باشد. م یتوانید دست هایتان را در کنار بدن، روی بالش قراردهید.
۰ دیدگاه