میگرن به سردردهای شدید و آزاردهنده ای اطلاق می‌شود که با نبض شدید در بخش‌هایی از سر همراه است. علاوه بر سردرد، میگرن می‌تواند حساسیت در برابر نور، صدا، بو و اختلالات دیداری را برای فرد ایجاد کرده و حتی به حالت تهوع و استفراغ منجر شود. این بیماری چیزی بیشتر از یک سردرد است و ممکن است زندگی روزمره فرد را تحت تأثیر قرار دهد. اگرچه در حال حاضر درمانی قطعی برای میگرن وجود ندارد، اما روش‌هایی برای کاهش علائم آن وجود دارد. با این حال، پیدا کردن روش مناسب و مؤثر برای هر فرد ممکن است زمان‌بر باشد.
استفاده از داروها می‌تواند در کاهش سردرد میگرن موثر باشد. با این حال، قبل از پیدا کردن دارویی که برای کنترل سردرد میگرن بهترین عمل کند، باید ترکیبات مختلفی را آزمایش کنید. در صورتی که با مصرف داروهای بدون نسخه نتوانید سردرد میگرن را کنترل کنید، می‌توانید با مراجعه به پزشک، از روشهای دیگر مانند بلوک عصبی برای مدیریت درد میگرن استفاده کنید.
در این مقاله، به بررسی داروهای میگرن و عوارض جانبی آنها پرداخته می‌شود. با این حال، برای درمان میگرن حتماً به یک پزشک متخصص و ماهر مراجعه کنید که علاوه بر آشنایی با روشهای درمانی میگرن، توانایی کنترل مشکلات مربوطه را نیز داشته باشد. این اقدام نه‌تنها به کاهش خطرات و عوارض جانبی مرتبط با درمان کمک می‌کند، بلکه زمان بازگشت به سلامتی را نیز کاهش می‌دهد.
مصرف داروی میگرن
داروهای مختلفی برای درمان میگرن طراحی شده اند که به دو دسته کلی تقسیم می شوند:
- داروهای مسکن: که از آن تحت عنوان درمان درد حاد نیز نام برده می شود، داروهایی هستند که بعد از بروز حملات میگرنی و به منظور قطع نشانه ها مصرف می شوند.
- داروهای پیشگیر: این داروها به صورت روزانه یا براساس دوز مصرفی و دستورالعمل پزشک مصرف می شود تا شدت و توالی بروز حملات میگرنی را کاهش دهد.
انتخاب شما در داروی میگرن به شدت و توالی وقوع حملات میگرنی (با یا بدون حالت تهوع و استفراغ)، میزان اختلالی که در فعالیت هایتان ایجاد می کند و مشکلات پزشکی دیگرتان، بستگی دارید.
داروی مسکن میگرن
اگر دنبال نتیجه حداکثری داروی مسکن میگرن هستید، باید آن را بلافاصله بعد از بروز اولین نشانه های میگرن مصرف کنید. از این داروها می توان در درمان و کمک به مشکلات زیر استفاده کرد:
تسکین درد
بین داروهای مسکن بدون نسخه یا تجویز شده، آسپرین و ایبوپروفن (مانند ادویل و موترین IB) قرار دارند. اگر استفاده از این داروها برای مدت زمان طولانی ادامه یابد، ممکن است سردردهای ناشی از مصرف طولانی مدت دارو و حتی زخم و خونریزی در مسیر گوارشی را ایجاد کند.
داروهای مسکن میگرن که با ترکیب کافئین، آسپیرین و آستامینوفن (اکسدرین میگرن) می توانند برای بیمار و البته تنها در برابر سردرد میگرنی خفیف مفید باشند:
تریپتان ها
داروهای تجویز شده ای مثل سوماتریپتان (ایمیترکس، توسیمرا) و ریزاتریپتان (ماکسالت، ماکسالت-MLT) به دلیل قدرت بلوکه کردن مسیرهای درد در مغز برای درمان میگرن مورد استفاده قرار می گیرند. استفاده از این داروها به صورت قرص، تزریق و حتی استنشاقی می تواند باعث کاهش نشانه های میگرن شود، ولی مصرف آن برای کسانی که در خطر بروز سکته یا حملات قلبی قرار دارند، مناسب نیست.
از عوارض جانبی رایج تریپتان ها می توان به احساس گرما، خشکی، گز گز کردن، گر گرفتگی و سنگینی در صورت، دست و پاها و سینه اشاره کرد. بعضی افراد حتی حسی شبیه به سرماخوردگی، خشکی دهان و خواب آلودگی را تجربه می کنند. این عوارض جانبی معمولا خفیف هستند و به خودی خود از بین می روند. مصرف زیاد تریپتان ها مانند مسکن های دیگر به سردردهای ناشی از مصرف زیاد دارو منجر می شود.
Dihydroergotamine (D.H.E. 45, Migranal)
این دارو که هم به صورت ویال تزریقی و هم داروی استنشاقی در دسترس است، زمانی با نتایج حداکثری برای بیمار همراه می شود که بلافاصله بعد از شروع نشانه های میگرن مصرف شود و ماندگاری آن هم تا ۲۴ ساعت خواهد بود. از عوارض جانبی این دارو می توان به بدتر شدن حالت تهوع و استفراغ ناشی از میگرن اشاره کرد.
ارگوتامین ها ممکن است با عوارض جانبی خطرناکی مثل ایجاد نقایصی در نوزاد و مشکلات قلبی همراه شود و مصرف دوزهای بالای آن سمی است. اگر باردار هستید، نوزاد شیرخواره و یا مشکل قلبی دارید نباید از ارگوتامین ها استفاده کنید. بعلاوه ارگوتامین ها ممکن است با داروهای دیگری مثل داروهای ضدقارچ و آنتی بیوتیک ها تداخل ایجاد کند. بیماران مبتلا به بیماری عروق کرونری، فشار خون بالا یا بیماری کلیوی و کبد باید از مصرف دی هیدروارگوتامین پرهیز کنند.
لاسمیدیتان(Reyvow)
این قرص میگرن خوراکی، یک درمان جدیدتر برای میگرن محسوب می شود و در بین داروها، اثر قابل توجهی بر سردردهای میگرنی داشت. لاسمیدیتان دارای خاصیت آرامبخش و خواب آور است بنابراین نباید آن را حداقل از هشت ساعت قبل از رانندگی یا کار با دستگاه های مختلف مصرف کرد.
آبروگپانت(Ubrelvy)
این آنتاگونیست گیرنده پپتاید وابسته به ژن کلسیتونین برای درمان میگرن حاد با یا بدون اورا مورد تایید قرار گرفته است. این مورد، اولین دارو از این دسته است که برای درمان میگرن مورد تایید قرار گرفت. مصرف آبروگپانت در آزمایش بالینی در مقایسه با شبه داروها، بعد از گذشت دو ساعت از مصرف در کاهش درد و نشانه های دیگر میگرن مثل حالت تهوع و حساسیت به نور موثرتر بود. از عوارض جانبی رایج آن می توان به خشکی دهان، حالت تهوع و خواب الودگی شدید اشاره کرد. آبروگپانت را نباید همزمان با داروهای مهارکننده قوی مانند CYP3A4 مصرف کرد.
آنتاگونیست CGRP
دو داروی آنتاگونیست CGRP خوراکی جدید به نام‌های آبروگپانت (Ubrelvy) و ریمگپانت (Nurtec ODT) برای درمان میگرن حاد با یا بدون اورا در بزرگسالان تأیید شده‌اند. استفاده از این داروها در مقایسه با داروهای مشابه، در آزمایشات بالینی نشان داده است که پس از دو ساعت از مصرف، تسکین درد و علائم دیگر میگرن مانند تهوع و حساسیت به نور را بهبود می‌بخشند.
عوارض جانبی رایج این داروها شامل خشکی دهان، تهوع و خواب آلودگی شدید است. بنابراین، در هنگام استفاده از این داروها باید این عوارض را در نظر داشت و در صورت لزوم با پزشک خود مشورت کنید.
همچنین، توصیه می‌شود که آبروگپانت و ریمگپانت را همزمان با داروهایی که مهارکننده قوی مانند CYP3A4 هستند، مصرف نکنید. این تداخل ممکن است تأثیر منفی بر روی عملکرد داروها داشته باشد.
در نهایت، برای مصرف هر یک از این داروها و هرگونه درمان میگرن، بهتر است با پزشک خود مشورت کنید تا اطمینان حاصل کنید که آیا این داروها مناسب و ایمن برای شما هستند یا خیر. پزشک شما می‌تواند براساس وضعیت شما و تاریخچه پزشکی، بهترین روش درمانی را برای شما تعیین کند.
داروهای مخدر
داروهای مخدر برای کسانی ممکن است موثر باشد که نمی توانند از داروهای دیگر میگرن استفاده کنند. استفاده از این داروها با توجه به ویژگی بسیار اعتیادآور آنها، تنها در صورت بی اثر بودن روشهای درمان دیگر توصیه می شود.
داروهای ضدتهوع
استفاده از این داروها در صورتی که میگرن شما با اورا، حالت تهوع و استفراغ همراه می شود، شاید بتواند موثر باشد. از جمله داروهای ضدتهوع می توان به کلروپرومازین، متوکلوپرامید (رگلان) یا پروکلرپرازین (کمپرو) اشاره کرد، که معمولا همراه با داروهای مسکن مصرف می شوند. مصرف بعضی از این داروها در دوره بارداری توصیه نمی شوند و ایمن نیست. اگر باردار هستید و یا می خواهید باردار شوید، قبل از مشورت با پزشکتان نباید اقدام به مصرف هیچ یک از این داروها بکنید.
داروی پیشگیری از میگرن
پزشک در صورتی که به سردردهای مکرر، طولانی مدت و شدیدی مبتلا باشید که به درمان های معمولی پاسخ خوبی ندهد، استفاده از داروی پیشگیری از میگرن را پیشنهاد می کند. هدف داروی پیشگیری از میگرن، کاهش دفعات حملات میگرنی، شدت حملات و ماندگاری سردرد است. از جمله این موارد می توان به گزینه های زیر اشاره کرد:
داروی کاهش فشار خون
داروهایی مثل پروپرانولول (ایندرال، اینوپرن XL و …) و متوپرولل تارتریت (لوپرسور) دارای بتابلاکر هستند. داروهای مسدودکننده کانال کلسیم مثل وراپامیل (ورلان) در پیشگیری از میگرن همراه با اورا (اختلال دیداری) موثر است.
داروی ضدافسردگی
داروی ضدافسردگی سه حلقه ای (مثل آمیتریپتیلین) در پیشگیری از میگرن موثر هستند، اما احتمال تجویز موارد دیگر به دلیل عوارض جانبی آمیتریپتیلین مانند خواب آلودگی وجود دارد.
داروهای ضدصرع
اگر تعداد دفعات حملات میگرنیتان زیاد نیست، می توانید از مزایای والپروات و توپیرامات (توپامکس، کودکسی XR و …) استفاده کنید، اما از عوارض جانبی آنها می توان به سرگیجه، تغییر وزن، حالت تهوع و … اشاره کرد. این داروها برای زنان باردار یا زنانی که در شرف باردار شدن هستند، توصیه نمی شود.
تزریق بوتاکس
تزریق بوتاکس در دوره های ۱۲ هفته ای می تواند در بعضی از بزرگسالان به کاهش حملات میگرنی و شدت آنها منجر شود.
آنتی بادی مونوکلونال CGRP
از جمله داروهای جدید تایید شده توسط سازمان غذا و دارو برای درمان میگرن می توان به ارنوماب-آئووی (آیموویگ)، فرمنزوماب-vfrm (آجووی)، گالکانزوماب-gnlm (امگلیتی) و اپتینزوماب-jjmr (ویپتی) اشاره کرد. مصرف این داروها ب صورت تزریقی و ماهیانه یا هر دو هفته یکبار انجام می‌شود و شایع ترین عارضه جانبی آن هم بروز حساسیت در محل تزریق است. اگر می خواهید بدانید که این داروها برای شما مناسب هستند یا خیر، باید با پزشکتان صحبت کنید، چرا که مصرف بعضی از این دارو در دوره بارداری توصیه نمی شود. اگر باردار هستید و یا می خواهید به زودی باردار شوید، نباید بدون مشورت پزشک از هیچ یک از این داروها استفاده کنید.
روش های دیگر برای درمان میگرن
روش بلوک عصبی یا تزریق مستقیم ماده بی‌حسی در اطراف عصب، یکی از روشهای متداول برای کاهش درد میگرن است. در این فرایند، ابتدا مکان درمان یا نقطه حساس ترین که با لمس آن، نقاط دیگر نیز دردناک می‌شوند، تعیین می‌شود. سپس محل تزریق با استفاده از محلول ضدعفونی یا الکل به خوبی تمیز می‌شود و سوزن با زاویه ۹۰ درجه وارد پوست و استخوان پشت سر می‌شود تا به نقطه استخوانی برسد. پزشک از قرار گرفتن نوک سوزن در محل صحیح و عدم تزریق ماده در داخل رگ یا محل نادرست اطمینان حاصل می‌کند. این روش علاوه بر اینکه با کمترین خطرات و عوارض جانبی همراه است، نتایج بسیار خوبی در کاهش درد برای بیماران به ارمغان می‌آورد.
سوالات متداول
بهترین داروی میگرن چیست؟
وقتی حرف از میگرن می شود، NSAID ها یا داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی، خط مقدم جبهه را تشکیل می دهند. این داروها می تواند شامل ایبوپروفن (که با اسامی موترین و ادویل نیز شناخته می شود) و ناپروکسن (که تحت نام Aleve هم نامیده می شود) شوند.
آیا یک داروی میگرن روتین و روازنه وجود دارد؟
بعضی داروهای ضدصرع دارای خاصیت پیشگیری از میگرن هستند و از آنها می توان برای جلوگیری از بروز سردردهای مزمن تکراری استفاده کرد. از میان این داروها می توان به توپیرامیت (توپامکس، کوئدکس XR و …)، دیوالپروکس سدیم (دپاکوت) و گاباپنتین (نئورونتین و گرالیز) اشاره کرد.
از بین تیلنول و ایبوپروفن کدامیک برای میگرن بهتر هستند؟
هم ایبوپروفن و هم آستامینوفن گزینه درمانی اقتصادی و موثری برای حملات میگرنی خفیف و شدید در کودکان هستند؛ اما ایبوپروفن گزینه بهتری به شمار می رود.
آیا آنتی هیستامین برای میگرن مفید است؟
نشان داده شده که اکثر آنتی هیستامین ها تاثیر کوتاه مدت خاصی بر میگرن ندارد. دیده شده که دو آنتاگونیست گیرنده H1 (سیناریزین و سایپروهپتادین) در پیشگیری از میگرن موثر هستند.
۰ دیدگاه