جراحی دیسک بین مهره ای با PLDD
اکثریت انسان ها کم و بیش با واژه ای بنام سیاتیک آشنا هستند. در حقیقت سیاتیک ناشی از بیرون زدگی دیسک بین مهره ای است.
طبق تحقیقات انجام شده سالانه از هر هزار نفر پنج نفر با تجریه دردهای سیاتیکی مواجه بوده اند. دردهای سیاتیکی در علم پزشکی radicular pain نامیده می شود.
با توجه به تحقیقات انجام شده، در حدود 60 تا 80 درصد بیماران با دردهای سیاتیک بدون نیاز به درمان در مدت شش تا هشت هفته با استراحت و فعالیت‌های روزمره بهبود می‌یابند. اما در موارد دیگر ممکن است نیاز به اقدامات پزشکی جدی برای درمان وجود داشته باشد.
علائم دردهای سیاتیک به چه صورت هستند؟
دردهای سیاتیک به صورت تیرکشنده از ناحیه کمر و باسن شروع شده و به سمت ران و ساق پا گسترش می‌یابد و در نهایت می‌تواند تا مچ پا یا کف پا احساس شود.
این درد عموماً به صورت تیرکشنده و الکتریکی است و بیمار احساس دردهای شدید و الکتریکی در قسمت‌های پایینی بدن خود می‌کند.
PLDD چیست؟
در حقیقت ما در این نوشتار قصد داریم به جراحی دیسک بین مهره ای با PLDD بپردازیم. اما جالب است بدانید که PLDD چیست و چه تاثیراتی بر روند درمان خواهد داشت.
PLDD یا Percutaneous laser disc decompression یک عمل جراحی سرپایی دیسک است.
در اوایل 1980 دریافتند می توانند برای درمان دیسک از لیزر یا PLDD استفاده نمایند. اولین مورد درمانی در سال 1986 انجام شد و در سال 1991 FDA آمریکا این روش را تایید نموده و تا سال 2002 سی و پنج هزار درمان با PLDD انجام گرفت.
به هر حال مخالفان و موافقان PLDD کم نیستند. گروهی بر این باورند و ابراز می نمایند که PLDD بیمار را نجات می دهند و اثر معجزه آسایی دارد ولی گروهی دیگر اعتقادی به این روش درمانی ندارند.
به هر حال بسته به اینکه فرد به کدام پزشک مراجعه کند و پزشک چقدر مهارت انجام PLDD را داشته باشد نظرات متفاوت خواهد بود.
به همین دلیل اکثریت بیمارانی که به کلینیک درد مراجعه می نمایند از نتیجه درمانی PLDD آگاه نیستند ولی می توان بیان نمود نتیجه درمان بسته به مرکزی که مراجعه می نمایید و تجربیات و تعداد بیمارانی که از این روش درمانی استفاده نموده اند، نتایج بسیار متفاوت خواهد بود.
چه دلیلی وجود دارد که بخواهیم از PLDD به عنوان یک روش جایگزین جراحی باز استفاده نماییم؟
باید توجه داشت که دوره نقاهت و بهبود بیماران پس از انجام روش درمانی با استفاده از لیزر یا PLDD بسیار کوتاه است. به این معنا که بیمار می‌تواند بلافاصله پس از اتمام عمل جراحی با لیزر به فعالیت‌های روزمره خود بازگردد و وظایف خود را انجام دهد.
یکی از دلایلی که این روش درمانی انتخاب می‌شود، طول مدت کوتاهی است که برای انجام جراحی با لیزر لازم است، که حدود 15 تا 20 دقیقه طول می‌کشد. همچنین، نیازی به بستری در بیمارستان یا تحمل بیهوشی نیست.
نحوه انجام درمان دیسک بین مهره ای با PLDD و اثرات درمانی آن
ابتدا بیمار پس از مراجعه به کلینیک درد توسط پزشک معاینه می شود و پس از بررسی های لازم نحوه درمان مشخص می گردد. در صورت نیاز به درمان با لیزر بیمار به یک اتاق عمل سرپایی منتقل می شود و پس از تزریق داروی بی حسی با کمک دستگاهی به نام فلوروسکوپ (فلوروسکوپ یک دستگاه تصویر برداری است) با یک سوزن یا نیدل های مخصوصی وارد فضای بین مهره ای شده و دیسک را پیدا می نماییم.
سپس ماده ای بنام حاجب تزریق شده و محل مناسب برای تزریق نیدل یا سوزن مشخص می گردد، در نهایت فیبرهای نوری لیزر وارد سوزن می شود و از داخل سوزن عبور کرده و در منطقه ای از دیسک که نیاز به درمان دارد، آن فیبر ها گذاشته می شود.
پس از آنکه فیبر نوری را توسط سوزن یا نیدل های مخصوصی هدایت کردیم، وارد فضای بین مهره ای یا دیسک می شویم، سپس محل ورودی فیبر نوری توسط دستگاه فلوروسکوپ مورد بررسی و ارزیابی قرار می گیرد. سپس با روشن نمودن دستگاه لیزر انرژی که لیزر از طریق فیبر نوری به دیسک کمری منتقل می کند باعث تبخیر شدن آب هسته دیسک شده و در نهایت منجر به کاهش فشار دیسک می شود.
سپس با کاهش فشار دیسک، فیبر و سوزن خارج می شود و پانسمان صورت می گیرد و بیمار به ریکاوری منتقل شده و یک ریکاوری حدود بیست تا سی دقیقه ای را سپری می نمایید و در نهایت با تجویز یک کمربند طبی مرخص شده و به منزل باز می گردد.
مکانیسم لیزر چیست؟
در صورتی که دیسک کمر یا دیسک بین مهره ای را به عنوان یک فضای هیدرولیک بسته در نظر بگیریم، دارای دو قسمت هسته و پوسته خواهد بود و هسته مملو از آب است. در صورتی که یک سی سی آب هسته افزایش یابد، حدود 312 کیلو پاسکال فشار دیسک افزایش پیدا می کند که این امر تنها به دلیل بیرون زدگی دیسک اتفاق می افتد و این افزایش فشار به ریشه های عصبی سیاتیک انتقال پیدا می کند و در نهایت باعث دردهای radicular در اندام تحتانی می شود.
یکی از تأثیراتی که لیزر بر روند درمان این بیماری دارد، تبخیر آب دیسک است. با انتقال انرژی فیبر نوری به هسته دیسک، لیزر باعث تبخیر آب در داخل دیسک می‌شود. در صورتی که یک سی سی آب تبخیر شود، تقریباً 57 درصد از فشار دیسک کاهش می‌یابد.
تأثیرات دیگری که لیزر بر این بیماری خواهد داشت، به این صورت است که این انرژی منجر به ایجاد پروتئین‌ها در منطقه هسته می‌شود. این پروتئین‌ها به کاهش درد بیمار کمک می‌کنند و همچنین پروتئین‌های ناسالم و ضاری که ممکن است منجر به درد شوند، را از بین می‌برد.
کلام آخر
در مجموع جراحی دیسک بین مهره ای با PLDD یا لیزر به عنوان یک روش درمانی نیمه تهاجمی است که انتخاب این روش درمانی پس از بررسی و معاینات لازم مشخص می گردد. در صورتی که با دردهای سیاتیک یا بین مهره ای مواجهه اید بهتر است به منظور پیشگیری از پیشرفت بیماری بدون اتلاف وقت به کلینیک درد جهت درمان مراجعه نمایید. تا در کمترین زمان ممکن بدون نیاز به هیچ گونه بیهوشی و جراحی به درمان بیماری خود بپردازید.
برای کسب اطلاعات بیشتر به بهترین کلینیک فوق تخصصی درد در تهران مراجعه نمایید.
بدون دیدگاه