عفونت ستون فقرات و درمان کمر درد ناشی از عفونت

عفونت ستون فقرات می تواند بر عملکرد ستون مهره‌ ها، دیسک‌ های بین مهره‌ ای، کانال نخاعی و بافت های نرم مجاور آن تاثیر بگذارد. از سوی دیگر تمامی افراد، چه خردسال و چه بزرگسال در معرض خطر ابتلا به عفونت ستون فقرات قرار دارند. طی این عارضه ممکن است بافت استخوانی مهره‌ ها، دیسک بین مهره‌ ای، کانال نخاعی و حتی پوشش محافظ نخاع دچار عفونت شوند. به طور کلی، عفونت ستون فقرات می تواند در تمامی نقاط ستون فقرات از ناحیه گردن گرفته تا پایین کمر و دنبالچه را نیز تحت تاثیر قرار دهد. عفونت ستون فقرات عارضه‌ ای نادر اما در عین حال کشنده و خطرناک است. از این رو، چنانچه دردی در ستون فقرات خود داشته باشید باید در اسرع وقت به دنبال تشخیص و درمان آن باشید. در این مقاله با انواع علائم،‌ نحوه تشخیص، درمان و تسکین دردهای ناشی از عفونت ستون فقرات آشنا خواهیم شد. توجه داشته باشید که برای درمان عفونت ستون فقرات حتما باید به پزشکی مجرب و ماهر مراجعه کنید تا با ارائه روش‌ درمانی مناسب و کنترل عوارض، خطرات و عوارض جانبی درمان و همچنین دوره نقاهت بعد از درمان را به حداقل کاهش دهد.

انواع عفونت‌های ستون فقرات

انواع عفونت‌ های ستون فقرات عبارتند از:

استئومیلیت مهر‌ه‌ ای

این عفونت غالبا در ستون فقرات کمری (ناحیه کمر) رخ می دهد و می تواند باعث بروز درد در دست‌ ها یا پاها، تب، کاهش وزن، اسپاسم عضلانی و اختلال در راه رفتن یا عملکرد دست شود.

عفونت دیسک کمر یا دیسکیتیس

این نوع عفونت نادر و غیر معمول، ممکن است به طور خود به خود یا بعد از جراحی ایجاد شود که علائم آن شامل درد در ستون فقرات در حین حرکت، ساطع شدن درد به سایر نواحی بدن و تب و لرز می شود.

آبسه اپیدورال نخاعی

این نوع عفونت که عمدتا در ناحیه کمر رخ می دهد، می تواند منجر به ضعف، جوش‌ های پوستی، کمردرد، درد در دست‌ ها یا پاها، حساسیت و درد در ستون فقرات و اختلال در عملکرد روده، مثانه و معده شود.

آمپیم یا آبسه ساب دورال نخاعی

این نوع عفونت بسیار نادر و غیر محتمل بوده و معمولا از عفونت در ناحیه دیگری نشأت می‌ گیرد که می تواند منجر به تب و درد در دست یا پا شود.

مننژیت

این عفونت در پی التهاب پرده‌ های محافظتی مغز رخ داده و با ایجاد تورم و التهاب در بافت‌ های اطراف مغز و ستون فقرات می تواند به سرعت پخش شود و در صورتی که درمان مناسبی بر روی آن انجام نگیرد ممکن است عوارض جدی و شدیدی ایجاد کند.

آبسه طناب نخاعی

این عفونت بسیار نادر بوده و در داخل ستون فقرات ایجاد می شود و می تواند منجر به تب، کمردرد و اختلال در عملکرد ستون فقرات شود.

علل ایجاد کننده عفونت ستون فقرات

عفونت ستون فقرات ممکن است ناشی از عفونت باکتریایی یا قارچی در سایر نقاط بدن باشد که این عفونت از طریق جریان خون به ستون فقرات سرایت می کند. شایع‌ترین منشا عفونت ستون فقرات، نوعی باکتری به نام استافیلوکوکوس اورئوس و به دنبال آن باکتری اشرشیا کولی است. عفونت‌های ستون فقرات ممکن است پس از یک عمل اورولوژی رخ دهد، زیرا رگ‌ های ستون فقرات از طریق لگن به قسمت های بالای بدن منتهی می‌ شوند. در پی عفونت ستون فقرات، شایع‌ ترین ناحیه‌ ای که تحت تاثیر قرار می گیرد ناحیه کمر است. افرادی که مواد مخدر مصرف می کنند نیز بیشتر در معرض خطر ابتلا به عفونت‌ هایی هستند که مهره های گردنی را تحت تاثیر قرار می دهند. روش‌ های نوین مورد استفاده در حوزه دندانپزشکی نیز خطر ابتلا به عفونت‌های ستون فقرات را افزایش می‌دهند، چرا که باکتری‌ هایی که در طول این عمل‌ ها وارد جریان خون می شوند، می توانند به ستون فقرات برسند.

عفونت‌های فضای دیسک بین مهره‌ ای احتمالا در یکی از ته بافت‌ های مجاور شروع شده و سپس دیسک به عفونت آلوده می شود. در مورد علت اصلی و منشا عفونت ستون فقرات در کودکان اختلاف نظر زیادی وجود دارد. منفی بودن نتایج اکثریت کشت‌ها و نمونه‌ برداری‌ ها در کودکان موجب شده تا کارشناسان به این نتیجه برسند که ناهنجاری دیسیتیس کودکانه احتمالا یک بیماری عفونی نیست بلکه ناشی از انحراف جزئی اپی فیز (ناحیه رشد در انتهای استخوان) است که به دلیل آسیب خمیدگی (فلکشن) رخ می دهد.

استئومیلیت

استئومیلیت از گسترش باکتری‌ ها، انگل‌ ها یا قارچ‌ ها در ستون فقرات ایجاد می شود. این موارد به چندین طریق می توانند وارد ستون فقرات شما شوند که رایج‌ ترین آنها عبارتند از:

• عمل جراحي: برای مثال، عفونت ناشی از کاشت پروتز فلزی در ستون فقرات
• سرایت عفونت از بافت‌های مجاور
• وجود عفونت در خون

عفونت دیسک کمر یا دیسکیتیس

این عفونت ممکن است خودبه خود یا در نتیجه جراحی رخ دهد. این عفونت ممکن است توسط شایع‌ترین علت آن یعنی باکتری استافیلوکوکوس اورئوس یا سایر باکتری‌ها مانند استرپتوکوک ایجاد شود. فرد ممکن است بدلیل عفونت مجاری ادراری یا ذات الریه که از طریق جریان خون در سراسر بدن پخش میشود، به دیسکیتیس مبتلا شود.

مننژیت

مننژیت ممکن است عفونی یا غیر عفونی باشد. این یعنی مننژیت ممکن است در اثر مصرف داروها و اختلالات و همچنین توسط ویروس‌ها و عفونت در سایر اندام‌ها ایجاد شود. زمانی که مننژیت توسط یک ویروس ایجاد شود، در این حالت بافت مغز تحت تأثیر قرار نمیگیرد. با این حال، در مننژیت باکتریایی مغز تحت تاثیر قرار خواهد گرفت.

علائم و نشانه‌ های عفونت ستون فقرات

علائم و نشانه‌ های عفونت ستون فقرات به نوع عفونت بستگی دارند که در ادامه باتوجه به نوع عفونت علائم آن ذکر شده است.

استئومیلیت

درد در ستون فقرات، جزو رایج‌ ترین علائمی است که افراد مبتلا به استئومیلیت تجربه می‌ کنند. این درد بویژه شب هنگام تشدید شده و به مرور زمان نیز برطرف نمی شود. غالبا این درد تنها نشانه این عارضه بوده و به همین دلیل تشخیص آن دشوار است. در برخی موارد فرد مبتلا ممکن است دچار اختلال در حرکت اندام خود باشد که این امر تنها در صورتی رخ می دهد که نخاع بیمار فشرده شده باشد.

دیسکیتیس

با ابتلا به دیسکیتیس ممکن است تب و لرز در سراسر بدن و درد در حین حرکت ستون فقرات را تجربه کنید. کودکان، به ویژه کودکان خردسال و نوجوانان نیز ممکن است به دیسکیتیس مبتلا شوند. غالبا افراد مبتلا به دیابت در معرض خطر ابتلای بیشتری به دیسکیتیس قرار دارند.

عوارض ناشی از دیسکیتیس عبارتند از:

• انحراف یا تغییر شکل ستون فقرات
• اختلالات عصبی

مننژیت

با ابتلا به مننژیت، بیمار علائمی مانند تب و دردهای عضلانی خواهد داشت که معمولا در پی عفونت‌ های ویروسی ایجاد می شوند. این علائم عبارتند از:

• تب
• خشکی و سفتی گردن
• سردرد

اگر بافت مغز تحت تأثیر قرار گرفته باشد، ممکن است بیمار علائم زیر را نیز داشته باشد:

• تشنج
• دلیریوم ( روان آشفتگی )
• اختلال عصبی، که می تواند بر توانایی تکلم و حرکتی فرد نیز تأثیر بگذارد

استئومیلیت مهره‌ ای‌

• کمر درد شدید
• تب
• لرز
• لاغری
• اسپاسم عضلانی
• اختلال در ادرار کردن یا درد حین ادرار کردن
• اختلالات و نقایص عصبی: ضعف و بی حسی در دست یا پاها، بی اختیاری روده یا مثانه

عفونت‌ های فضای دیسک بین مهره ای

بیماران در ابتدا ممکن است علائم کمی داشته باشند اما نهایتا دچار کمر درد شدیدی می شوند. به طور کلی، در این موارد کودکان خردسال تب ندارند اما از خم کردن ستون فقرات خودداری می کنند. معمولا کمر درد در کودکان ۳ تا ۹ سال نیز دیده می شود. عفونت‌ های فضای دیسک بین مهره ای ممکن است به طور میانگین ۱ ماه بعد از عمل جراحی رخ دهند. کمر درد ناشی از آن ممکن است با استراحت کردن و بی حرکت ماندن تسکین یابد اما حرکت کردن و فعالیت داشتن موجب تشدید آن خواهد شد. چنانچه این عارضه درمان نشود، درد بتدریج غیر قابل کنترل شده و حتی به داروهای مسکن نیز پاسخ نخواهد داد.

عفونت کانال نخاعی

علائم عفونت کانال نخاعی در بیماران بزرگسال اغلب بصورت زیر بروز می کند:

1. کمردرد شدید همراه با تب و حساسیت موضعی در ستون فقرات
2. درد درریشه عصبی که از ناحیه عفونی شده ساطع می شود
3. ضعف در عضلات و اختلال در عملکرد روده یا مثانه
4. فلج یا ناتوانی حرکتی

در کودکان، شایع‌ ترین نشانه و علائم شامل گریه طولانی مدت، درد حین لمس ناحیه و حساسیت لگن است.

عفونت‌های بافت نرم مجاور ستون فقرات

به طور کلی علائم این عارضه غیر اختصاصی و نامشخص هستند اما غالبا در آبسه طناب نخاعی، بیمار ممکن است در پهلو، شکم یا لگن خود درد داشته باشد و در موارد آبسه عضله پسواس نیز ممکن است فرد دردی را احساس کند که به ناحیه لگن یا ران وی ساطع می شود.

عوامل افزایش دهنده خطر بروز عفونت ستون فقرات

عوامل افزایش دهنده خطر بروز عفونت ستون فقرات شامل تزریق داخل وریدی یا تزریق وریدی دارو ( به دلیل انواع پاتوژن و عوامل بیماری ‌زا)، مصرف داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی بدن (مانند استروئیدها)، سرطان بدخیم، دیابت و جراحی ستون فقرات می شود.

نحوه تشخیص عفونت ستون فقرات

بزرگترین چالش در این برهه، تشخیص زود هنگام و قبل از بروز عوارض جانبی جدی است. تشخیص صحیح ممکن است یک ماه و در مواردی تا ۶ ماه نیز طول بکشد که این امر مانع درمان موثر و به موقع می شود. اکثریت بیماران نیز تا زمانی که علائمشان شدید یا ناتوان کننده نشود به پزشک مراجعه نمی کنند.

تست‌های آزمایشگاهی

برای کمک به تشخیص عفونت ستون فقرات می توان از انواع تست‌ های آزمایشگاهی استفاده کرد. برای این منظور می توان از آزمایش خون برای تعیین سطح پروتئین‌ های فاز حاد، سرعت رسوب گلبول قرمز (ESR) و سطح پروتئین واکنشی C یا به اختصار CRP استفاده کرد. هر دوی تست‌ های ESR و CRP برای تشخیص وجود التهاب در بدن موثرند و هرچه سطح این دو عامل بالاتر باشد، احتمال وجود التهاب بیشتر خواهد بود. از آنجایی که التهاب در اثر پاسخ طبیعی بدن نسبت به عفونت ایجاد می شود، در نتیجه می توان از این نشانه ها برای بررسی وجود عفونت و همچنین میزان اثربخشی درمان استفاده کرد. البته این تست‌ ها نیز نتایج محدودی دارند و معمولا برای تشخیص دقیق‌ تر به سایر آزمایش‌ ها و ابزارها نیاز خواهد بود. شناسایی و تعیین اندام درگیر شده نیز ضروری است. برای این منظور از بیوپسی مهره یا فضای دیسک (نمونه‌ برداری) تحت هدایت توموگرافی کامپیوتری استفاده می شود. آزمایش کشت خون نیز می تواند در حین افزایش تب به شناسایی پاتوژن دخیل در عفونت نخاعی کمک کند. از این رو، شناسایی دقیق پاتوژن برای تعیین دوز داروی آنتی بیوتیک ضروری است.

تصویربرداری پزشکی

برای مشخص کردن محل و وسعت ضایعه از انواع روش‌ های تصویربرداری پزشکی استفاده می شود که تکنیک و روش تصویربرداری مورد استفاده به محل عفونت بستگی خواهد داشت.

اسکن توموگرافی کامپیوتری (سی تی اسکن)

میزان تخریب استخوان در تصویربرداری سی تی اسکن به بهترین شکل ممکن مشخص می شود. استئومیلیت مهره‌ای می تواند منجر به از بین رفتن مهره شده و باعث تغییر شکل ستون فقرات (کیفوز) شود. از اینرو، ارزیابی میزان تخریب استخوان منجر به تعیین میزان بی ثباتی ستون فقرات شده و این امر می تواند به تعیین درمان جراحی یا غیر جراحی کمک کند. سی تی اسکن در تصویر بالا استئومیلیت مهره‌ ای در مهره‌های L3 و L4 را نشان می دهد که این عارضه منجر به تخریب آنها شده است. تصویر سی تی اسکن دوم نیز یک شکستگی فشاری در ستون فقرات ناحیه قفسه سینه را نشان می‌ دهد که به دلیل ابتلا به استئومیلیت منجر به تغییر شکل ستون فقرات شده است.

تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (ام آر آی)

ام آر آی همراه با عامل کنتراست گادولینیوم یا بدون آن نیز به روشی استاندارد در تشخیص و شناسایی عفونت ستون فقرات تبدیل شده است. تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (ام آر آی) امکان دیدن وضعیت بافت‌ های نرم شامل اعصاب، نخاع و عضلات پارا نخاعی و بافت نرم مجاور اطراف ستون فقرات را فراهم می سازد. تعیین وضعیت مهره، فضای دیسک یا فضای اپیدورال از جمله موارد کلیدی در تشخیص عفونت ستون فقرات است. با این حال، احتمال سایر موارد مانند التهاب یا وجود تومور باید رد شوند.

انواع روش‌های درمان عفونت ستون فقرات

درمان غیر جراحی

غالبا موارد عفونت ستون فقرات به درمان با داروی آنتی بیوتیک یا درمان با داروی ضد قارچی داخل وریدی به طور طولانی مدت نیاز دارند که این امر به طولانی شدن مدت بستری بودن فرد در بیمارستان منتهی می شود. زمانی که بیمار درد شدیدی داشته یا احتمال ناپایداری ستون فقرات وجود داشته باشد، ممکن است پزشک بی حرکتی مطلق را به او توصیه کند. چنانچه بیمار اختلال عصبی داشته باشد و ستون فقرات او از حیث ساختاری پایدار باشد، پزشک پس از شناسایی ارگانیسم ایجاد کننده عفونت، درمان با داروی آنتی بیوتیک را شروع می کند. معمولا بیماران حداقل به مدت ۶ تا ۸ هفته تحت درمان با داروهای ضد میکروبی قرار می گیرند. نوع داروی مورد استفاده نیز بسته به سن و شرایط بیمار تعیین می شود.

درمان جراحی

زمانی که بیماران دارای نقص عصبی هستند و میزان عوارض و احتمال مرگ و میر با روش جراحی بالا باشد، باید درمان غیر جراحی انجام شود. با این حال، در صورت وجود هر یک از شرایط زیر ممکن است جراحی توصیه شود:

• تخریب شدید استخوان که باعث بی ثباتی ستون فقرات شده باشد.
• وجود اختلالات و نقایص عصبی
• موارد سپسیس با سمیت بالینی ناشی از آبسه که به درمان با آنتی بیوتیک پاسخ نمی‌دهد.
• عدم امکان انجام بیوپسی برای برداشت بافت مورد نیاز جهت کشت
• در موارد شکست درمان با آنتی بیوتیک‌ های داخل وریدی که برای برطرف کردن عفونت کافی نیستند.

اصلی‌ ترین اهداف از درمان جراحی عبارتند از:

• بافت عفونی جدا شده و برداشته می شود.
• برای کمک به بهبودی، جریان خون کافی به سمت بافت عفونی هدایت می شود.
• بازیابی ثبات ستون فقرات با استفاده از ابزار دقیق
• بازیابی عملکرد یا محدود کردن درجه اختلالات عصبی

زمانی که بیمار به جراحی نیاز داشته باشد، تست‌ های تصویربرداری نظیر عکسبرداری با اشعه ایکس، سی تی اسکن و ام آر آی به انجام دقیق‌ تر جراحی کمک می کنند.

تسکین و مدیریت درد ناشی از عفونت ستون فقرات

کمر درد معمولا با استراحت کردن و درمان خانگی رفع میشود اما در برخی موارد نیز درمان با دارو ضرورت خواهد داشت.

درمان خانگی

در چنین مواردی معمولا داروهای مسکن بدون نسخه (OTC) و داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAID) مانند ایبوپروفن میتوانند درد را تسکین دهند. استفاده از کیسه آب گرم یا کمپرس یخ نیز می تواند درد بیمار را کاهش دهد. استراحت کردن پس از فعالیت‌ های بدنی شدید نیز می تواند با کاهش سفتی عضلات و جلوگیری از تضعیف آنها موجب تسکین درد شود.

درمان پزشکی

چنانچه درمان خانگی موجب تسکین کمر درد بیمار نشود، پزشک درمان با دارو، فیزیوتراپی یا احتمالا هر دوی آنها را توصیه خواهد کرد.

دارو

کمر درد ناشی از عفونت ستون فقرات ممکن است به خوبی به داروهای مسکن بدون نسخه پاسخ ندهد و در این صورت به تجویز داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAID) نیاز خواهد بود. در این صورت ممکن است پزشک برای دوره‌های کوتاهی داوری کدئین یا داروی هیدروکودون که نوعی مخدر هستند را تجویز کند. مصرف این داروها باید تحت نظارت دقیق پزشک باشد و حتی گاها ممکن است از داروهای شل کننده عضلانی نیز استفاده شود. گاها داروهای ضد افسردگی، مانند آمی تریپتیلین نیز ممکن است تجویز شوند اما شواهد محکمی دال بر اثرگذاری آنها در دسترس نیست.

فیزیوتراپی

گرمادرمانی، سرمادرمانی، اولتراسوند، تحریک الکتریکی و برخی تکنیک‌ های شل و آزادسازی عضله و بافت نرم می توانند به تسکین درد بیمار کمک کنند. همراه با تسکین درد، فیزیوتراپی نیز می تواند به انعطاف پذیری و تقویت عضلات کمک کند. در این حالت بیمار ترغیب می شود تا حتی پس از برطرف شدن درد نیز تمرینات و تکنیک‌ ها را به طور منظم انجام دهد تا از عود کمر درد جلوگیری کند.

تزریق کورتیزون

چنانچه سایر گزینه‌ ها موثر نباشند، ممکن است کورتیزون به فضای اپیدورال، اطراف نخاع تزریق شود. کورتیزون نوعی داروی ضد التهاب است که به کاهش التهاب ریشه عصب کمک می کند. همچنین پزشک از این تزریق برای بی حس کردن نواحی استفاده می کند که باعث ایجاد درد می شوند.

بوتاکس

بوتاکس (سم بوتولیسم) با فلج کردن موقت عضلات موجب تسکین درد ناشی از اسپاسم عضلانی میشود. اثرگذاری تزریق بوتاکس تقریبا ۳ الی ۴ ماه ماندگار خواهد بود.

ترکشن یا کشش ستون فقرات

برای انجام ترکشن از قرقره و وزنه استفاده می شود. این کشش می تواند موجب برگشتن دیسک فتق شده به موقعیت خود شود که این امر درد بیمار را تسکین می دهد.

رفتار درمانی شناختی (CBT)

رفتار درمانی شناختی (CBT) روشی است که با تشویق و ترغیب بیمار به روش تفکری جدید، به مدیریت و کنترل کمر درد مزمن کمک می کند. این روش شامل تکنیک‌ های آرام سازی و راه‌ های حفظ نگرش مثبت می شود. تحقیقات نشان می دهند که افرادی که رفتار درمانی شناختی دریافت می کنند، تمایل بیشتری به فعال‌ تر بودن و ورزش کردن دارند که نهایتا این امر احتمال عود کمر درد در آنها را کاهش می دهد.

طب مکمل یا جایگزین

ممکن است از طب مکمل یا جایگزین به تنهایی یا همراه با درمان‌های معمولی استفاده کرد. کایروپراکتیک (درمان دستی)، استئوپاتی، ماساژ شیاتسو و طب سوزنی می توانند به تسکین کمردرد و همچنین آرامش بیمار کمک کنند.

• استئوپات، به متخصص درمان درد اسکلتی و عضلانی گفته می شود.
• کایروپراکتیک نیز متخصصی است که مشکلات مفصلی، عضلانی و استخوانی را درمان میکند و تمرکز اصلی او بر ستون فقرات است.
• شیاتسو نیز نوعی ماساژ درمانی است که بر فشار در امتداد خطوط انرژی بدن تمرکز دارد. ماساژ شیاتسو با انگشتان، شست و آرنج‌ها اعمال میشود.
• طب سوزنی نیز درمانی است که از کشور چین نشات میگیرد. این درمان شامل فرو کردن سوزن‌های ریز در نقاط بخوص بدن است که به آزادسازی عضلات، ترشح اندورفین و همچنین تحریک بافت عصبی و عضلانی کمک میکند.
• یوگا نیز شامل حرکات و تمرینات تنفسی خاصی است که به تقویت عضلات کمر و بهبود وضعیت بدن کمک میکند. حین انجام این حرکات باید دقت داشته باشید تا باعث تشدید کمر درد شما نشوند.

تحقیقات نشان می دهند که نتایج طب مکمل یا جایگزین ممکن است در هر فردی متفاوت باشد. برخی افراد نتایج خوبی از این درمان میگیرند در حالی که برخی دیگر تفاوتی احساس نمیکنند. برای دریافت طب مکمل یا جایگزین حتما باید به متخصص ماهر و معتبر مراجعه شود. تحریک الکتریکی عصب از راه پوست (TENS) نیز یک روش درمانی بسیار محبوب برای افراد مبتلا به کمر درد مزمن است. در این درمان، دستگاه تنس تکانه‌های الکتریکی کوچکی را از طریق الکترودهای روی پوست به بدن اعمال میکند. متخصصان معتقدند که درمان تنس به ترشح اندورفین کمک کرده و سیگنال‌های درد را مسدود میکند. نتایج تحقیقات نیز نشان میدهد که این درمان برای برخی نتایج مثبت چندانی نداشته اما برای برخی دیگر از افراد، نتایج بسیار خوبی بهمراه داشته است. درمان یا دستگاه تنس حتما باید زیر نظر یک پزشک متخصص انجام شود.

افراد زیر نباید تحت این درمان قرار بگیرند:

• زنان باردار
• افرادی که سابقه صرع یا تشنج دارند
• افرادی که دستگاه ضربان ساز قلب دارند
• افرادی که سابقه بیماری قلبی دارند

درمان تنس نوعی درمان غیر تهاجمی و ارزان قیمت است که میتواند به تسکین درد کمک کند اما شواهد چندانی برای تایید اثربخشی آن در دسترس نیست.

سوالات متداول

آیا عفونت ستون فقرات عارضه‌ ای خطرناک است؟

عفونت ستون فقرات نوعی بیماری نادر و درعین حال خطرناک است و زمانی رخ میدهد که باکتری، قارچ یا ویروس‌ها به بافت‌های ستون فقرات حمله کنند. این عوامل تقریبا به هر بافتی در ستون فقرات اعم از دیسک، مهره، کانال نخاعی و حتی خود نخاع نیز می توانند حمله کنند.

اگر در ستون فقرات خود عفونت داشته باشیم چه اتفاقی رخ می دهد؟

عفونت ستون فقرات میتواند منجر به گردن درد، کمر درد، سفتی و کاهش دامنه حرکتی شود. عفونت فضای دیسیک بین مهره‌ای میتواند منجر به کمر درد شدید، تب و لرز، لاغری و اسپاسم عضلانی همراه با درد شود. عفونت کانال نخاعی نیز غالبا باعث ایجاد کمردرد شدید، حساسیت به لمس و تب می‌ شود.

درمان عفونت ستون فقرات چقدر طول می کشد؟

عفونت ستون فقرات در اغلب موارد بدون جراحی درمان می شود. داروهای آنتی بیوتیک در بیمارستان تجویز شده و به مدت ۴ الی ۶ هفته مصرف آنها در منزل ادامه می‌ یابد. ممکن است نیاز باشد که بیمار برای چندین ماه آنتی بیوتیک خوراکی مصرف کند.

بهبودی از عفونت ستون فقرات چقدر طول می کشد؟

استئومیلیت مهره‌ای ممکن است در عرض ۱ الی ۶ ماه درمان شود. با این حال، ممکن است پس از درمان حتی تا ۶ ماه نیز طول بکشد که احساس بهبودی داشته باشید. اما بدون درمان احتمال بروی آسیب‌های شدید وجود خواهد داشت.

آیا عفونت ستون فقرات می تواند به سایر نواحی بدن گسترش یابد؟

عفونت ستون فقرات میتواند باعث بروز تب و درد در دست یا پاها شود. مننژیت با ایجاد تورم و التهاب در بافت‌های اطراف مغز و ستون فقرات رخ میدهد که میتواند به سرعت گسترش یافته و در صورت عدم درمان عوارض شدید و جدی داشته باشد.

چه نوع آنتی بیوتیک‌هایی برای درمان عفونت ستون فقرات استفاده می‌ شود؟

پزشک ممکن است آمپی سیلین و سفوتاکسیم به همراه مترونیدازول را توصیه کند. آمپی سیلین برای درمان عفونت باکتریایی استفاده می شود. بطور کلی تعیین نوع داروی آنتی بیوتیک به علت عفونت وابسته است.

آیا عفونت ستون فقرات باعث بروز کمردرد می شود؟

تب و حرارت و حتی حساسیت به لمس در ناحیه کمر ممکن است بدلیل عفونت ستون فقرات رخ دهد. از طرفی، سایر عفونت‌ها مانند بیماری التهابی لگن، عفونت مثانه یا کلیه هم میتوانند منجر به بروز کمر درد شوند.

آیا عفونت باکتریایی هم می تواند باعث کمردرد شود؟

تحقیقات نشان می دهند که تقریبا ۴۰ درصد از کمردردهای مزمن توسط عفونت‌های باکتریایی ایجاد میشوند. اما اکثریت افرادی که به دنبال چنین مواردی به کمر درد مبتلا می شوند می توانند با مصرف آنتی بیوتیک تسکین یابند.